231. Hikmet

 


    
Muhabbetin bostanını gezen âşık, 
Gözyaşını niyâz eyleyip, saçar olacak, 
Aşk yolunda canın fedâ eyleyen sâdık, 
Kanat çırpıp, hevâ yönüne uçar olacak.

Cefâ çekmeyip, mihnet çekmeyip âşık olmaz, 
Toprak-gibi horluk çekmeyip sâdık olmaz, 
Uykusuz olmayıp dergâhına lâyık olmaz,
Lâyık olan ahalidan kaçar olacak.

Erenler ben-benlik ile yürümediler,
Nefsden geçmeyip tarikata girmediler,
Bu dünyâda lahza rahat görmediler, 
Çoluk-çocuk, ev-barkından geçer olacak.

Vâh ne yazık, geçti ömrüm zâyi burada, 
Sorsalar beni buradan, ne yapayım orada, 
Kulluk kılmayıp Hakk dîdârını görmek nerede, 
Âdemoğlu kervân benzeri göçer olacak.

Derdli âdem bu dünyâda karar kılmaz,
Hakk yâdını söyleyip her dem, dilden koymaz, 
Mest ve hayrân yürür dâim, yorulup durmaz, 
Zikrin söyleyip, dil zincirin açar olacak.

Üryân olup, masıvâdan geçip yürür,
Mecnun gibi hayl ü hişden kaçıp yürür,
Gönül kuşu Hazret’e doğru uçup yürür,
Bu dünyânın lezzetinden geçer olacak.

Öyle âşık çöller ara kılacak vatan,
Vahşî benzeri yoldaşları karga, saksağan, 
Göçüverse, giysisinin yakası ona kefen.
Hızır, İlyas hülle giysileri biçer olacak.

Hızır, İlyas, gavslar gavsı selâm kılacak,
İmâ kılıp, edeb ile alıp alacak,
Gözün yumup, gerçek âşıklar şaşkın olacak, 
Cedel kılıp, ukbâ yönüne göçer olacak,
    
Kul Hoca Ahmed İbrâhim’in oğludur, 
Hakk Rasulü Mustafa’nın bağlısıdır, 
Tâliblere söyleyen sözü bir nasihatıdır, 
Hikmet söyleyip, ahaliye saçar olacak.