217. Hikmet

Doldu ömür kadehi, ben ağlamayayım kim ağlasın?
Şeytan gönül hemhanesi, ben ağlamayayım kim ağlasın?

Kılmaz nasihat hiç kimse, isyan ile oldu işim,
Böyle geçip günah işim, ben ağlamayayım kim ağlasın?

Katı günah oldu işim, cehennemde oldu yerim,
Ahir gazab kılsa Kerim, ben ağlamayayım kim ağlasın? 

Kur’an yazısını görmez gözüm, ayet-hadis değil sözüm,
Kulum desem, yalan özüm, ben ağlamayayım kim ağlasın?
 
Ne buradadır oruç-namaz, ne hayr, ihsan ve niyâz,
Yok hakikat, hayrı niyâz, ben ağlamayayım kim ağlasın?

Nefsim beni ateşe koyar, her lahza tenden can alır,
Derdim deva bulmadan kalır, ben ağlamayayım kim ağlasın?

Şeytan düşmandır bana, nasıl söyleyim “yâ Rabbena”,
Ya Rab, sığınırım sana, ben ağlamayayım kim ağlasın?

Yiğitlik kuvveti gitti, ihtiyarlık nöbeti yetti,
Geldi yakın ecel derdi, ben ağlamayayım kim ağlasın?

Tutunca ölüm camı şarab, ev-barkı eyleyen harab,
Vah hasretlik, ilel-ebed, ben ağlamayayım kim ağlasın?

Eğer yüz yıl mühlet verir, ecel sonunda karşı gelir,
Cana kara günler koyar, ben ağlamayayım kim ağlasın?

Dünya işidir bir taraf, nefsimdir düşman hepsi,
Ahirettir hasret yeri, ben ağlamayayım kim ağlasın?

Eyledim hep, hata ve günah, 
kaldım ne yapayım inciden mahrum,
Gönlümde yoktur zerre nur, ben ağlamayayım kim ağlasın?

Hakdır Kerim ya Ekram, Kul Hoca Ahmed, yeme gam,
Perişanlık anbean, ben ağlamayayım kim ağlasın?