194. Hikmet

Ömrün geçti, ey gafil, zayi burada,
Gaflet gözünü açıp bidar olmaz mısın?
Yatacak yerin dar lahiddir yalnız kabirde,
Ölmeden önce fikrini burada kılmaz mısın? 

Acaip yoldur varacak yerin, tehlike sayısız,
Gözetleyiciler daim orada durur hazır,
Himmet kılıp bu dünyadan eyleyip güzar,
Ahiretin hazırlığını kılmaz mısın? 

Yürüdün daim şad ve sevinçli, sürur ile,
Mağrur oldun kibir ve heves, gurur ile,
Yedin şüphe-haramları mekruh ile,
Cehennem içre cezasını çekmez misin?

Mü’min denen olur daim tefekkürde,
Fikr eyleyip zikrini söyler uzak gecede,
Olmaz benlik bir zerre vücudunda,
Öyle erin eteğini tutmaz mısın?

Ara yolda peyda olur iki menzil,
Öyle kula eyle burada canını sebil,
Koyar seni iyi yola yürü kabil,
Hizmet kılıb cennet mülkünü almaz mısın? 

Can almağa bir gün gelir Melekü’l-mevt.
Ölmeden önce ölüm ile ol ülfet,
Uzak yola azık al, çek riyazet,
İzzet rahatını satıp, horluk almaz mısın? 

Aşık olsan, melametten eyle vatan,
Gam mızrağından zahmet eylesin mülk-i beden,
Hem açılsın batınında türlü çimen,
Candan geçip didarını görmez misin?

Rahat bulur mihnet tarafına kadem koyan,
Zayi bırakmaz hizmet kılsan Pir-i muğan,
Hizmet kılmadan dava kılsan tümü yalan,
Kul Hoca Ahmed, pir önünde ölmez misin?