165. Hikmet

Aşk tecelli eylese kimin vücudunda,
Ne yapacağını bilmeden gece-gündüz hayran olur.
Zikri fikri Hak visali olur sürekli,
Küçük çocuk gibi iki gözü giryan olur. 

Dünya ile kalmaz onun zerre işi,
Zikrini dese, nura dolur içi-dışı.
Allah deyince, revan olur gözde yaşı,
Aşk ateşinde tutuşup-yanıp, biryan olur.

Ben ve benlik, nefs ve heva, hırsı bıraksa,
Pir-i mürşid mükemmile özünü salsa.
Edhem gibi gönül mülkünü siva kılsa,
Bütün zorlu  işi onun kolay olur.

Şeriattan tarikata kadem koyan,
Dünya işini terk eyleyerek Hakk’ı seven.
Hakikatin esrarından mâna alan,
Marifetin meydanında üryan olur.

Böyle olan aşıkların nişanı var,
Hak zikrini gece-gündüz söyleyip kılmaz karar.
Ümid etmez bu dünyadan mal ve dünya,
Ne söylese sözü onun iman olur. 

Hangi aşık halka içre canın verse,
Candan geçip, şehadetin giysisini giyse.
Zühd eyleyerek öz nefsinin gözünü oysa,
Erenlerin katarında merdan olur.

Kul Hoca Ahmed, bineyim desen kuş gibi Burak,
Cahillerden eyle sürekli özünü ırak.
Kaygı ile hicr ve mihnet, çek firak,
Firak çeken aşık yarın sultan olur.