162. Hikmet

Gece-gündüz Hak zikrini diyen aşık,
Mâşuk yadın dilden asla koymaz olur.
Harlık-zarlık meşakkati rahat bilen,
Bu dünyanın izzetini sevmez olur.

Fikri ve zikri Hak Melik’imin senâsıdır,
Didar taleb kılıp yürüyen gedasıdır,
Hakk’ın zikri cümle derdin devasıdır,
Dünyalıktan ele zerre almaz olur.

Rahmeylesen, bostan eyleyesin dağ ve çölü,
Ya Allahım, affedesin cümle kulu.
Yoldan çıkan gümrahlara göster yolu,
Aşıkların izin arayıp kalmaz olur. 

Ey aşık, gece-gündüz Hakk’ı ara,
Zahir yürüyüp, batınında arşı gözle.
Hikmet okuyup ayet-hadis sözünü sözle,
Hazan benzeri kızıl yüzü solmaz olur. 

Tuzaklar koyub halkı yoldan vuran,
Sahte aşık olup aldatıcı tezgah kuran.
Gece-gündüz işret kılıp devran süren,
Dünya malını görüb gözü doymaz olur.

Seherleri erken kalkıp zari kılan,
Yahşilere hizmet kılıp dua alan.
Pir-i muğana doğru yürüyüp hizmet kılan,
Pir-i muğan eteğini bırakmaz olur.

Pir-i muğan, Hak Mustafa şüphesiz bilin,
Adı geçse, dürûd deyip, tazim edin.
Sünnetlerini sıkı tutup, ümmet olun,
Ümmet olan şer yolundan yanmaz olur. 

Aşık olsan, seherlerde dinmeden ağla,
Gariblerin izini arayıp, gönlünü avla.
Dünyaperest soysuzlardan boyun çevir,
Gerçek aşıklar bu dünyada kalmaz olur.

Kul Hoca Ahmed, aşık olsan, zari eyle,
Halka kurup kim zikr söyese, oraya var.
Zikrini deyip, sohbet içre inciler der,
Cevher alan asla gafil olmaz olur.