170. Hikmet

Kara atına binmedikçe, kara görmez,
Kara Laçın konmadıkça, sırrı görmez.
Sırrı gören arifleri burada durmaz,
Seher vaktinde canı incitip kalkın, dostlar.

Kara Şahin kayrılarak kanat çırpar,
Aşık odur, ten-canını ateşe yakar.
Pir-i muğan nazar kılıp ona bakar,
Doğan gibi kanat çırpıp uçar, dostlar. 

Devlet gibi doğan kuşu kime konar,
Şahin gibi halka içre özünü vurur.
Canın kuşu pervaz kılıp hazır durur,
Hazır olup tevbe kılıp yürüyün, dostlar. 

Ey dostlar, ahir oldu zamanemiz,
Hiç kalmadı bu dünyada nişanemiz.
Haber verdi "aduvven" deyip Canan’ımız,
Allah zikrini dinmeyip söyleyip yürüyün, dostlar.

"Nehnu kasemna" gününde pay verdi,
Pay alan bendeleri yola girdi.
Kandilin görüp pervane gibi özünü  verdi,
Canı cana aşılayıp katıp yürüyün, dostlar.

Hak Rasul’ün dedikleri geldi, olur,
Ahir zaman nişanesi oldu, olur,
Fısk  ve fesad dünya içre doldu, olur,
Türlü-türlü dava işi görün, dostlar.